در سـایـه سـار لطف شما پـا گرفته ایم            شکر خــدا کـنــار شما جــا گـرفـته ایم

از سـائــلان هـر شـبـۀ کــویتـان شـدیم            این درس را ز عـالــم بــالا گــرفته ایم

این نوکری و عرض ادب را به نزدتان            از گـوشـه چـشـم ام ابـیـهــا گـرفـته ایم

بعد از شـمـا که امـتـتـان چـند دسته شد            شـکـر خــدا که دامن مــولا گـرفـته ایم

همواره درب هر کس و نا کس نمیزنیم            ما رزق خود ز حضرت زهرا گرفته ایم

ما زیــر دِین نسل به نـسـل شـمـا شدیم            از دست زینب تـو شـفــاهـا گـرفتـه ایم

تا این که بین چـاه نـیافتیم، روز و شب            یک رشته از عبــای شما را گرفته ایم

این رشته ازعبای تو حبل المتین ماست

مُهـر غــلامی حسنت بر جـبـیـن ماست

وقتی که آمدی همه جـا غرق نــور شد            کم کم بساط عـشق خــداونـد جــور شد

وقتی تو آمــدی دل جَـدت جــلا گرفت            زیرا که لحظه های صفا و سـرور شد

وقتی تو آمدی همه جا بوی حق گرفت            شیطان و فتنه هاش از این خاک دور شد

با این که آخــر آمـدی امـا نـوشـتـه انـد            یک ذره خاک پای شما کــوه طور شد

یک ذره نور تو به دل آسمــان نشست            خــورشید و ماه بعد به جنس بلـور شد

آقا خوش آمدی و قــدم رنجـه کرده ای

برداشته خــدا ز رویش بــاز پـرده ای

آقــا گــدای کــوی تو دنـیــا شدند و بعد            این بردگان به لطف تو آقـا شدند و بعد

مـقـداد و بــوذر آمد و سـلـمـان کنار تو            هر یک برای خویش مسیحا شدند و بعد

حسرت به قلب خون شدۀ مادران نماند            بسیارشان که صـاحب لیـلا شدند و بعد

با نــازِ مـقـدم تو زمـیـن ســربـلـنـد شد            افتـادگــان به خاک، همه پا شدند و بعد

قبل از تو بــود بند دو عــالم گـره گره            تو آمدی و این گــره هـا وا شدند و بعد

پـیـغـمـبــران قـبــل تو از یـاد رفته بود            تو آمدی و زنــده و احـیــا شـدند و بعد

تو آمدی و نـسل تو شد نــور فــاطـمـه            مردم گدای حضرت زهرا شدند و بعد

برکــوی فــاطـمـه دل ما هم مـقـیـم شد

فــرزنـد اولش به دو عــالــم کـریم شد

رو کرد حق تو را که تو قرآن بیاوری            بـعـدش نــزول ســورۀ بــاران بیاوری

لطفی به ما شد و به نگاهت نوشته شد:            نــوری به قلب کشور ایــران بـیـاوری

می خواستی پُـلی بزنی سوی ما عجــم            گـفـتـی کـنار خویش تو سلمان بیاوری

گفتی به او که دین خدا حب حیدر است            باید عــلــی بـگــویــی و ایمان بیاوری

می خواستی که مست مِیِ کربلا شویم            گفتی ز نسل خویشِ تو سلطان بیاوری

تو آمــدی که هـمره نــور وجــود خود            نــور خــدای عــرش فــراوان بیاوری

ما را گــدای خــانـه ات آقـا حساب کن

مست شراب سـاقی خود بـوتــراب کن

حیدر محمد و تو خودت هم که حیدری            از کــل انـبـیــاء الــهــی تــو بــرتــری

آن قدر برتر است مقـامت که داده حق            مانند فــاطمه به تو دخـتــر، چه دختری

در وصف و در مقام تو این واژه کافی است            بـعــد از خــدا تــو لایــق الله اکــبــری

از روز اولی که تو پــا بر زمین زدی            فـهـمـیـده بــود جــد تو که تو پـیـمبری

آقــا به جان فــاطمــه و مـرتـضی بگو            روز جزا مرا به غلامی، تو می خری؟

شکر خدا که ما همگی مست حیـدریـم

شاگــرد درسِ عـلــم دبستان جـعـفریـم